Heilbrigðir unglingar

Fór í bláfjöll á skíði á föstudagskvöldi nú um síðustu helgi. Mikið var það aldeilis frábært alveg, fínt færi og gott skyggni. Gömlu stórsvigsskíðin stóðu vel fyrir sínu. Þau eru 195 á hæð eða 25 c.m. hærri en ég sem þótti nú aldeilis fínt hér á árum áður - þá var best að vera á sem lengstum skíðum ef maður var vanur skíðamaður. Núna hins vegar eru flestir komnir á svokölluð Carverskíði (eða Curver - kann ekki að fara með það) og þau hafa styst talsvert - læt það þó ekki á mig fá heldur skíða ótrauð áfram á lengjunum mínum með beygluðu stafina!

Ég fer líka á snjóbretti og er búin að eiga eitt slíkt - sama brettið - í 18 ár og það stendur sig líka alveg frábærlega. Var búin að gleyma því hversu fljótt svona búnaður "úreldist", það eru heldur betur tískusveiflur í þessu eins og öðru. Tískueltarinn sem þetta skrifar ætlar þó ekki að láta þetta á sig fá og skíðar nú samkvæmt mottóinu: Allt sem er gamalt er gott!

Það vakti þó athygli mína í þessari skíðaferð í bláfjöllin hversu mikið af unglingum þar var saman kominn á föstudagskvöldi - en fólk undir tvítugu var mikill meirihluti gesta. Ungmenni streymdu í fjöllin hvort sem var á skíði eða snjóbretti og mynduðust langar raðir alveg þar til síðasti stóllinn fór upp fyrir lokun. Það geislaði af þeim hreystið og gleðin yfir langþráðri opnun á svæðinu. Þetta fékk mig til að hugsa hversu oft maður heyrir neikvæðar fréttir af unglingum. Af hverju er ekki fjallað um allan þann fjölda unglinga sem streymir í fjöllin til að iðka afar góða og heilbrigða útiveru og það á föstudagskvöldi?!

Það er alltaf fjallað um unglinga eins og þeir séu allir eins og ef einn misstígur sig í 100 manna hópi séu allir hinir í bráðri hættu. Mér finnst umfjöllun um unglinga alltof neikvæð. Unglingar eru ekki allir eins - þeir eru flestir sterkir og heilbrigðir einstaklingar. Um það á að fjalla meira um leið og fjallað er um töfra unglingsáranna sem eru einstakur tími sem kemur ekki aftur.